تابلو، بيان عقايد و عواطف و زیبایی خاص

نقاشي، بيان عقايد و عواطف، با ايجاد كيفيت هاي زيبايي شناختي خاص، به زبان بصري دوبعدي.

عناصر این زبان اشکال، خطوط، رنگ‌ها، تن‌ها و بافت‌های آن- به روش‌های مختلفی برای ایجاد حس حجم، فضا، حرکت و نور بر روی یک سطح صاف استفاده می‌شوند.

این عناصر به منظور نمایش پدیده های واقعی یا فراطبیعی، تفسیر یک موضوع روایی، یا ایجاد روابط بصری کاملاً انتزاعی در قالب الگوهای بیانی ترکیب می شوند.

تابلو دکوراتیو فلزی  تصمیم یک هنرمند برای استفاده از یک رسانه خاص، مانند تمپر، نقاشی دیواری، روغن، اکریلیک، آبرنگ یا دیگر رنگ‌های مبتنی بر آب، جوهر، گواش، کازئین یا کازئین، و همچنین انتخاب یک فرم خاص، مانند تابلو نقاشي خط، سه پایه، پانل، مینیاتور، تذهیب نسخه خطی، طومار، صفحه نمایش یا پنکه، پانوراما، یا هر یک از انواع اشکال مدرن، بر اساس ویژگی های حسی و امکانات بیانی و محدودیت های آن گزینه ها است.

انتخاب های رسانه و فرم، و همچنین تکنیک خود هنرمند، برای تحقق یک تصویر بصری منحصر به فرد ترکیب می شوند.

تابلو نقاشی منظره سنت‌های فرهنگی قبلی قبایل، مذاهب، اصناف، دربارهای سلطنتی و ایالت‌ها عمدتاً صنعت، فرم، تصویر و موضوع نقاشی را کنترل می‌کردند و کارکرد آن را اعم از تشریفاتی، عبادی، تزئینی، سرگرمی یا آموزشی تعیین می‌کردند.

تابلو مینیمال بیشتر به عنوان صنعتگران ماهر به کار گرفته می شدند تا هنرمندان خلاق.

بعدها مفهوم “هنرمند زیبا” در آسیا و اروپای رنسانس توسعه یافت.

نقاشان برجسته از جایگاه اجتماعی علما و درباریان برخوردار بودند. آنها کار خود را امضا کردند، طراحی و اغلب موضوع و تصاویر آن را تصمیم گرفتند و با حامیان خود رابطه شخصی اگر نه همیشه دوستانه – برقرار کردند.